Χρυσή λίρα Βικτώρια S Young 1855

Το Sydney Mint Sovereign του 1855 είναι το μοναδικό νόμισμα που έχει θέση υπερηφάνειας σε κάθε κυρίαρχη συλλογή. Είναι ο πρώτος χρυσός κυρίαρχος του έθνους. Αλλά η εύρεση ενός σε ανώτερη ποιότητα, σε τιμή που δεν σπάει τα χρήματα, δεν είναι εύκολη δουλειά. Γι’ αυτό είμαστε τόσο ενθουσιασμένοι με αυτό το νόμισμα.

Όπως και με το 1854 και οι δύο incuse without stops (Marsh No38) και raised with stops (Marsh No38A) υπάρχουν εκδόσεις WW για το 1855. Το αυξημένο WW του 1855 είναι πιθανώς παρόμοιας σπανιότητας με τον επεξεργαστή του 1854 λόγω της πολύ μεγαλύτερης κοπής για φέτος των 8,5 εκατομμυρίων έναντι περίπου 3,5 εκατομμυρίων. Αν μη τι άλλο, ο τύπος 1854 είναι λίγο πιο δύσκολος να βρεθεί και μπορεί να έχει λίγα αλλά όχι πάρα πολλά επιπλέον κιλά.

Το 1855 μας επιστρέφει επίσης στα ρωμαϊκά νομίσματα τύπου Ι, αν και δεν είναι απολύτως σαφές από τα τυπικά νομίσματα της Αγγλίας, αν αναφέρονται στο νόμισμα τύπου 1 πάνω από ανεστραμμένο 1 ή στο αληθινό Ρωμαϊκό Ι; Ο Marsh κάνει αναφορά μόνο στο πρώτο (Marsh No38B) και ήταν το ανεστραμμένο 1 παράδειγμα που εμφανίστηκε στη συλλογή Bentley. Αν δεν υπήρχε η ακόλουθη εικόνα ενός αληθινού ρωμαϊκού παραδείγματος από φέτος που βρήκα στο αρχείο μου, δεν θα ήξερα ότι και οι δύο τύποι υπάρχουν στην πραγματικότητα και εμφανίζονται μόνο στις εκδόσεις WW incuse.

Ένα άλλο χαρακτηριστικό που βλέπουμε να αρχίζει να εμφανίζεται φέτος είναι τα σπασμένα «5» εντός της ημερομηνίας, αν και αυτό δεν προσθέτει πρόσθετη αξία, ο αναγνώστης θα πρέπει να γνωρίζει ότι αυτό δεν είναι ασυνήθιστο να το δει σε κανένα από τα μεταγενέστερα κυρίαρχα του 1850.

1856 (Marsh No39) χάνουμε τελικά το ανυψωμένο νόμισμα τύπου WW υπέρ της ποικιλίας incuse. Δεν είναι μια ιδιαίτερα προσοδοφόρα χρονιά για τις ποικιλίες, αλλά μας φέρνει μερικά.  Ένα πραγματικά αξιόλογο και εντυπωσιακό νόμισμα με πορτρέτα με καθρέφτη.

Ένα σπάσιμο συμβαίνει όταν η διαδικασία χτυπήματος πάει στραβά. Όταν κόβεται ένα νόμισμα, η μήτρα είναι στατική και στερεωμένη στη θέση της, συνήθως η εμπρόσθια όψη όπως σε αυτήν την περίπτωση όταν κατασκευάστηκε το 1856. Το σφάλμα στη διαδικασία συμβαίνει με την τροφοδοσία των τεμαχίων χρυσού. Ένα κενό πτερύγιο πριν από το brockage που έχουμε εδώ, θα είχε εισέλθει στον θάλαμο κρούσης και δεν θα καθόταν ακριβώς στο στόχο, επομένως δεν θα μπορούσε να βγει εύκολα μετά το χτύπημα. Αυτό σε συνδυασμό με τον όγκο της πίεσης της αντίστροφης μήτρας που κατεβαίνει για να χτυπήσει το σχέδιο του, το τεμάχιο προσκολλήθηκε στην κινούμενη αντίστροφη μήτρα, αντί να εξέρχεται αυτόματα από τον θάλαμο. Η επόμενη κενή χρυσή φλάντζα που θα κοπεί, το νόμισμα που θα είναι σύντομα μπροκατζέ με το παρόν, θα έχει μπει στη θαλάμη και η οπή μήτρα με το προηγούμενο νόμισμα κολλημένο πάνω της, θα έχει χτυπήσει αυτό το νεοεισαχθέν φλας με μια εμπρόσθια εντύπωση στην πίσω όψη του, όπως καθώς και να λάβει την εμπρόσθια εντύπωση ως συνήθως. Σε αυτό το σημείο, το πρόβλημα στη διαδικασία ανακαλύπτεται συνήθως και είναι πιθανό η γρατσουνιά στην πίσω όψη να είναι ίσως από ένα εργαλείο που χρησιμοποιείται για την απομάκρυνση του κέρματος από τις μήτρες όπου ήταν κολλημένο. Τα brockages είναι συχνά θεαματικά και εμφανίζονται σε χρυσά νομίσματα με πολύ μικρότερη συχνότητα από το ασήμι και το χαλκό λόγω του υψηλότερου ποιοτικού ελέγχου κατά την εργασία με χρυσές φλάντζες.