Διανύουμε χωρίς καμία αμφιβολία μία από τις πλέον ρευστές περιόδους στην ελληνική σύγχρονη ιστορία σε οικονομικό και πολιτικό επίπεδο. Έχουν ήδη συμπληρωθεί πέντε χρόνια από την είσοδό μας στο μηχανισμό στήριξης της εθνικής μας οικονομίας και παρά ταύτα δεν διαφαίνεται να έχει επιτευχθεί καμία gold sovereign xrysi lira aggliasβελτίωση στα μακροοικονομικά μεγέθη, πολύ δε περισσότερο στη μικροοικονομία μας.
Στο κλίμα αυτό της οικονομικής δυσπραγίας και με δεδομένο τον σε τακτά χρονικά διαστήματα καταιγισμό των διεθνών μέσων μαζικής επικοινωνίας για ένα πιθανό Grexit, έχει ενταθεί στο μέγιστο βαθμό το αίσθημα ανασφάλειας στις αγορές, καθώς και το ποσοστό των ατόμων, που αναζητά επενδυτικές λύσεις διαφορετικές από τις μέχρι τώρα συνηθισμένες.
Διαθέτοντας μικρή εμπιστοσύνη στο τραπεζικό σύστημα και λόγω της αλλαγής της νοοτροπίας των Ελλήνων σχετικά με την επένδυση σε ακίνητα, που επηρεάστηκε σημαντικά από την καθιέρωση βαριάς φορολογίας μέσω του ΕΝΦΙΑ, όσοι διαθέτουν ένα μικρό ή και μεγαλύτερο κομπόδεμα αναζητούν εναγωνίως επενδυτικές λύσεις.
Μία από τις πιο δημοφιλής είναι η αγορά και πώληση χρυσών λιρών. Οι χρυσές λίρες Αγγλίας εμφανίστηκαν αιώνες πριν. Ειδικότερα την 28η Οκτωβρίου του 1489 επί βασιλείας Ερρίκου του VII, οπότε και κόπηκαν τα πρώτα νομίσματα. Η κυκλοφορία χρυσών νομισμάτων δεν ήταν άγνωστη για τη χώρα, αφού για ένα και πλέον αιώνα πριν την κυκλοφορία της χρυσής λίρας χρησιμοποιούνταν χρυσά νομίσματα. Το νέο νόμισμα ήταν πολύ πιο μεγάλο, τόσο σε μέγεθος, όσο και σε αξία. Η κάθε λίρα αντιστοιχούσε σε 20 σελίνια. Πέρα και πάνω όμως από την ανταλλακτική της δύναμη η λίρα το νέο μεγάλο και λαμπρό νόμισμα της χώρας, στόχευε στην επαύξηση του κύρους του βασιλέα και προπαγάνδιζε πολιτικά μηνύματα, όπως η σταθερότητα και η δύναμη του βασιλιά. Λόγω αυτής της δυναμικής του, το νόμισμα εξακολουθούσε να κόβεται και από τους διάδοχους μονάρχες της δυναστείας των Τυδώρ, παράδοση που τερματίστηκε στις μέρες του Ιάκωβου του Ι’ και εμφανίστηκε πάλι 200 περίπου χρόνια μετά.
Το 1817 η χρυσή λίρα εμφανίστηκε πάλι ως νόμισμα, στα πλαίσια μίας μεγάλης νομισματικής μεταρρύθμισης. Είχε προηγηθεί η ήττα του Ναπολέοντα στο Βατερλό και με την επανεμφάνιση του νομίσματος επιχειρούνταν η καθιέρωσή του ως η μοναδική μονάδα μέτρησης της αξίας. Παρ’ ότι με μειωμένο βάρος και διάμετρο σε σχέση με το αρχικό νόμισμα, η νέα έκδοσή του δεν υστερούσε καθόλου σε καλλιτεχνική αξία και κάλλος. Απεικόνιζε, το πορτραίτο το βασιλιά από τη μία και από την πίσω όψη, για πρώτη φορά, τον Άη – Γιώργη με το δράκο και είχε φιλοτεχνηθεί από το διάσημο Ιταλό χαράκτη Benedetto Pistrucci. Λόγω της παγκόσμιας κυριαρχίας της Μεγ. Βρετανίας, το νόμισμα διαδόθηκε ευρύτατα και κυριάρχησε ως το πιο σημαντικό και σταθερό νόμισμα της εποχής.
Από τότε μέχρι και σήμερα έχει παγιωθεί ως ένα σημαντικό συναλλακτικό μέσο, αλλά και ως βαρόμετρο των πολιτικών και οικονομικών εξελίξεων. Σε περιόδους κρίσης η ζήτησή του εκτοξεύεται κυριολεκτικά και έχει παρατηρηθεί ότι σε αρκετές περιπτώσεις η ζήτηση υπήρξε τόσο μεγάλη, που δεν ήταν δυνατό να ικανοποιηθεί.
Πέρα όμως από την αδιαμφισβήτητη αξία της χρυσής λίρας ως μέσο αποταμίευσης, είναι κοινός τόπος η συλλογή χρυσών νομισμάτων με διάθεση συλλεκτική, αφού από τους καλλιτεχνικούς κύκλους η χρυσή λίρα θεωρείται και έργο τέχνης.