Το σημείωμα του Le Seouf είναι ξεκάθαρο που μας λέει ότι οι κυρίαρχοι του Σίδνεϊ του 1926 που βλέπουμε σήμερα είχαν μια πολύ ευοίωνη γέννηση.

Η διάσημη συλλογή William Dixson Australiana, που τώρα αποτελεί μέρος της κρατικής βιβλιοθήκης της Νέας Νότιας Ουαλίας, περιλαμβάνει το τιμολόγιο που εκδόθηκε στον Sir William Dixson για την αγορά του ράβδου που χρησιμοποιήθηκε για να κόψει τα πενήντα τελευταία νομίσματα στις 11 Αυγούστου 1926.

Περιλαμβάνει επίσης μια δήλωση που περιγράφει τον τρόπο με τον οποίο χτυπήθηκαν οι άρχοντες, και υπογράφεται από τον Robert C.

Αυτή η δήλωση επιβεβαιώνει ότι οι τελευταίοι κυρίαρχοι του Σίδνεϊ το 1926 χτυπήθηκαν για δημόσιες και επιλεγμένες ιδιωτικές συλλογές. Το σημείωμα του Robert Dixson αναφέρει περαιτέρω ότι, τα τελευταία οκτώ χτυπήθηκαν ξεχωριστά.

Οι τελευταίοι οκτώ χτύπησαν ξεχωριστά

Θα ήταν λογικό να συμπεράνουμε ότι καθώς αυτά τα τελευταία οκτώ νομίσματα χτυπήθηκαν με τη μέγιστη προσοχή, η εμφάνισή τους θα τους ξεχώριζε από τους άλλους σαράντα δύο κυρίαρχους που παρήχθησαν. Νομισματολόγοι θεωρούν αυτά τα αποκλειστικά νομίσματα ως δείγματα . Μπορούν να διαφοροποιηθούν αρκετά εύκολα συγκρίνοντας την εμφάνιση των επιφανειών τους, καθώς και ελέγχοντας για ορισμένους δείκτες μήτρας.

Πολύ λίγα αυστραλιανά νομίσματα έχουν μια κληρονομιά τόσο αποκλειστική  όσο η  Σίδνεϊ του 1926 – όχι μόνο είναι ένα από τα σπανιότερα νομίσματα της Αυστραλίας, αλλά είναι επίσης ένα από τα πιο διάσημα να κατέχει.

 Πού είναι τώρα τα οκτώ δείγματα;

Δραστηριότητα δημοπρασίας για κέρματα τόσο σπάνια όσο αυτό μπορεί να παρακολουθείται πολύ προσεκτικά – οι προελεύσεις συχνά σημειώνονται στις περιγραφές των παρτίδων δημοπρασίας και οι φωτογραφίες μπορούν να επιτρέψουν σε μεμονωμένα νομίσματα να αποδοθούν από τα αναγνωριστικά σήματα που εκθέτουν.

Το σημείωμα του Ρόμπερτ Ντίξον αναφέρει ότι οι δύο τελευταίοι  κυρίαρχοι που χτυπήθηκαν στάλθηκαν στο Λονδίνο, ένας υποτίθεται στο Βασιλικό Νομισματοκοπείο ή στο Βρετανικό Μουσείο. Ένας νομισματολόγος που ερεύνησε αυτό το νόμισμα δήλωσε  ότι αυτά τα νομίσματα έχουν λιώσει, και ως εκ τούτου χάνεται όχι μόνο στους συλλέκτες, αλλά και στις δημόσιες συλλογές.

Το σημείωμα του Robert Dixson αναφέρει επίσης ότι η τρίτη και η τέταρτη τελευταία κυριαρχία που χτυπήθηκαν παρουσιάστηκαν στον Sir William Dixson – αυτά στεγάζονται στη συλλογή Dixson της Australiana (που κατέχει το SLNSW) και δεν είναι επίσης διαθέσιμα στους συλλέκτες.

Γνωρίζουμε ότι το Μουσείο Βικτόρια (θεματοφύλακας της πρώην συλλογής Μελβούρνης), έχει επίσης ένα δείγμα  του Σίδνεϊ του 1926 στη συλλογή τους. Σημειώσεις από τον νομισματικό επιμελητή τους δηλώνουν κάπως μπερδεμένα ότι “ο Le Souef, ο  Δάσκαλος του νομισματοκοπείου του Σίδνεϊ, επιφορτισμένος με την οργάνωση του κλεισίματός του και το άτομο από τη συλλογή του οποίου ήρθε αυτό το νόμισμα στο Μουσείο, ισχυρίστηκε ότι αυτό ήταν το τελευταίο νόμισμα που χτυπήθηκε στο Νομισματοκοπείο του Σίδνεϊ , Αυτό το σχόλιο δεν συμβαδίζει απαραίτητα με την ανάμνηση του Ρόμπερτ Ντίξσον, του οποίου οι σημειώσεις ανέφεραν ότι το τελευταίο νόμισμα που χτυπήθηκε στο Μίντσεϊν Σίδνεϊ έπρεπε να σταλεί στο Λονδίνο.

Ενώ είναι πιθανό ο Le Souef να έχει κάνει λάθος σχετικά με τη φύση του νομίσματος που έχει στην κατοχή του, είναι πολύ πιο πιθανό ότι του δόθηκε το δεύτερο από τα νομίσματα που είχαν αναφερθεί ως χτυπημένα για τον κ. Christie . Εάν αυτό είναι σωστό, τότε η ερμηνεία της σειράς των κερμάτων στη λίστα του Dixson είναι λανθασμένη.

Δεδομένου ότι υπάρχουν τέσσερα δείγματα του Σίδνεϊ του 1926 που είναι γνωστό ότι εξακολουθούν να κρατούνται σε δημόσιες συλλογές, αυτό αφήνει μόνο τέσσερα από αυτά τα απίστευτα ιστορικά νομίσματα στη διάθεση ιδιωτών συλλεκτών.

Η οικογένεια του Robert Dixson προσέφερε το κέρμα του προς πώληση μέσω Noble Numismatics τον Μάρτιο του 2007 – τα αναγνωριστικά σημάδια σε αυτό το νόμισμα δεν ταιριάζουν με αυτό. Με βάση τη λίστα του Dixson, αυτό το νόμισμα έχει θεωρηθεί ως το τρίτο τελευταίο χτύπημα κυρίαρχων.

Η φημισμένη συλλογή Bentley των ηγεμόνων της Κοινοπολιτείας προσφέρθηκε προς πώληση από τον Baldwin’s του Λονδίνου τον Σεπτέμβριο του 2012 – τα αναγνωριστικά σημάδια σε αυτό το νόμισμα δεν ταιριάζουν ούτε με αυτό. Μπορώ να εντοπίσω την προέλευση αυτού του νομίσματος  από μια δημοπρασία Downie τον Φεβρουάριο του 1981.

Με βάση το σημείωμα του Robert Dixson, και τις γνωστές προελεύσεις των τεσσάρων νομισμάτων στα χέρια, πιστεύω ότι το παράδειγμα που προσφέρουμε εδώ έγινε είτε για τον Dr Waterhouse είτε για τον κ. Christie.

Ο Gustavus Athol Waterhouse ήταν ο βοηθός  στο υποκατάστημα του Βασιλικού Νομισματοκοπείου του Σίδνεϊ μεταξύ 1900 και 1926, το αρχείο του στο Αυστραλιανό Λεξικό  αναφέρει ότι αποσύρθηκε μετά το κλείσιμο του νομισματοκοπείου του Σίδνεϊ.

Ο Αλέξανδρος Τζον Τσαρλς Κρίστι ήταν επιθεωρητής στο Sydney Mint το 1926, και επίσης αποχώρησε μετά τη λήξη του νομισματοκοπείου.

Με βάση όλα τα παραπάνω στοιχεία, μπορούμε να δούμε ότι τα δείγματα του Σίδνεϊ του 1926 που διατίθενται σήμερα στους συλλέκτες μπορούν να εντοπιστούν σε ένα από τα δύο ανώτερα και μακροχρόνια μέλη του προσωπικού του νομισματοκοπείου του Σίδνεϊ τη στιγμή που έκλεισε. Ότι αυτοί οι κύριοι πρέπει να επιλέξουν ένα από αυτά τα νομίσματα ως προσωπικό τους μνημόνιο της εποχής τους όταν εργάζονται στο Sydney Mint μιλάει πολλά για τη νομισματική τους σημασία.